Πως περιγράφουμε τη μοναξιά μας;

Πολλοί από μας λέμε ότι δεν έχουμε μια σοβαρή σχέση ακόμη επειδή δε βρήκαμε την κατάλληλη (υπάρχει περίπτωση να την βρούμε; ). Άλλοι λένε ότι βαρέθηκαν τις εφήμερες αγάπες (άρα δεν έχουν κάνει ποτέ σοβαρή σχέση; ). Άλλοι πάλι λένε ότι λόγω κρίσης είναι δύσκολο να ανοίξεις σπιτικό. (Άρα ποτέ δε θα ανοίξουν σπιτικό; )

Εγώ είμαι στην κατηγορία των αναποφάσιστων λόγω του ότι ψάχνω κάτι συγκεκριμένο και δε το βρίσκω. Ή όταν νόμισα ότι το βρήκα μου βγήκε κάτι άλλο. Θέλω να κάνω οικογένεια και νιώθω πολύ μόνος τώρα που δεν υπάρχει ούτε συντροφιά.

Εσείς πως περιγράφετε την κατάσταση που βρίσκεστε, εφόσον είστε μόνοι ή νιώθετε μόνοι;

Πολλές φορές αισθάνομαι όχι απλά μόνος αλλά και τελείως διαφορετικός για την εποχή που ζω. Αυτό με κάνει να νιώθω πολύ περίεργα και ενοχικά σε σχέση με τους άλλους γύρω μου. Αυτό με τη σειρά του έχει σαν αποτέλεσμα να φοβάμαι να πλησιάσω τους άλλους ανθρώπους για να μη πληγωθώ πάλι.

Παιδιά, γεια σας. Εμένα τον τελευταίο καιρό μου αρέσει η μοναξιά. Την προτιμώ από την ανυπαρξία των άλλων γύρω μου. Να υπάρχουν και να μην υπάρχουν. Προτιμώ μόνος παρά να κάνω αγγαρεία και έκπτωση στα συναισθήματά μου.

Εγώ πάλι δε μπορώ μόνος. Θέλω να μοιράζομαι την κάθε στιγμή μου με άλλους. Εννοείται όμως με άτομα που μπορώ να εμπιστευτώ. Όσο για τις σχέσεις, είναι δύσκολα τα πράγματα. Νομίζω πως και αυτές οι ανθρώπινες σχέσεις τις έφαγε η κρίση. Να σκέφτεσαι το χρήμα για να ερωτευτείς. Που καταντήσαμε....

Η μοναξιά, κατά την ταπεινή μου άποψη, ξεκινά από μέσα μας και τελειώνει στους άλλους. Νιώθουμε μόνοι όταν δεν μπορούμε να βγάλουμε τα από μέσα μας και στους άλλους. Είναι λίγο δύσκολο στην αρχή αλλά μετά μαθαίνει κανείς.... εγώ δε ξέρω αλλά νομίζω πως άρχισα να το εφαρμόζω... (τράτζικ???)

Μοναξιά όλοι νιώθουμε. Αλλά νομίζω πως μερικές φορές την προτιμάμε από άλλες καταστάσεις.

Συμφωνώ, όμως αν το άλλο άκρο είναι μια αποτυχημένη συμβίωση ή αναγκαστική σχέση; Δεν είναι καλύτερη η μοναξιά χωρίς κόσμο από τη μοναξιά με κόσμο;

Αν και για άντρες μόνο ήταν το θέμα εδώ, δηλώνω ότι ενθουσιάστικα με τον τρόπο που ανατρέπεις μια κατά βάση αρνητικά ερμηνευόμενη λέξη και την βιώνεις με τον δικό σου μοναδικό τρόπο. Βέβαια τώρα κι εγώ βλέπω στις καταστάσεις το θετικό της μοναξιάς και όχι μόνο αυτής.

Νομίζω πως επιτρέπεται να γράψω... μιας και δε κλειδώθηκε ακόμη το θέμα. Μοναξιά μπορεί να νιώθει κάποιος και μέσα στο γάμο και εκτός. Αυτό σημαίνει ότι η μοναξιά δε καθορίζεται από το πόσα άτομα έχεις γύρω σου αλλά από το πόσα άτομα μπορούν να εισχωρήσουν στη ψυχή σου.

Εμένα μου αρέσει η μοναξιά μου. Είναι η μόνη γυναίκα που δε με τσιτώνει και δε με εκνευρίζει.

Κι εγώ τη βλέπω σα φίλη μου τη μοναξιά, οπότε και της αφιερώνομαι συχνά.

Όλες οι καταστάσεις είναι για το καλό του ανθρώπου όταν τις χρησιμοποιεί σωστά και με μέτρο.

Παιδιά, παλεύετε τη μοναξιά; Εμένα με σκοτώνει. Ευτυχώς που έχω κι εσάς.

Ο Πάριος λέει "Πιο καλή η μοναξιά..." και κάπου έχει δίκιο...

Καλή η μοναξιά, δε λέω, όμως μερικές φορές γίνεται ανυπόφορη...

Η μοναξιά είναι η καλύτερη παρέα όταν θέλεις να πάρεις αποφάσεις για το ποιος είσαι και που πας. Αν όμως έχεις πάρει αυτές τις αποφάσεις, τότε... θέλεις σύντροφο που θα μπορεί να σεβαστεί τη μοναξιά σου.

Άλλο μοναξιά παιδιά και άλλο ησυχία. Θέλω ησυχία συχνά, όμως η μοναξιά δεν αντέχεται.

Συνηθίσαμε να λέμε ότι η μοναξιά είναι προτιμότερη... δυστυχώς δεν είναι έτσι... κανείς δεν αντέχει τη μοναξιά. Τη μοναξιά δεν την επιλέγουμε. Έρχεται από μόνη της όταν δεν θέλουμ να ρίξουμε τα μέτρα και τα σταθμά για το ποιον θέλουμε δίπλα μας ή έστω κοντά μας.

Πολλές φορές νιώθουμε ψυχική μοναξιά και αυτή είναι χειρότερη μιας και νιώθουμε μόνοι όντας με πολλά άτομα τριγύρω μας.

Γιώργο, συμφωνώ πολύ με το ότι η ψυχική μοναξιά είναι πολύ χειρότερη. Πιστεύω επίσης ότι όλα πρέπει να τα ζήσουμε για να αποκτήσουμε μια όποια εμπειρία για να αντιμετωπίζουμε καλύτερα τις καταστάσεις και τα διλλήματα του μέλλοντος.